ဘ၀ အနႏ ၱ

အနႏ ၱ ဘ၀


လူဘ၀ တေလွ်ာက္လံုး
တစံု တေယာက္ တစံုတဦး အား
ေမွ်ာ္ေန သလိုလို
ခ်စ္ေန သလိုလို
လြမ္းဆြတ္ေန သလိုလို
သတိရေန သလိုလို
ေတြ ့ဆံုလိမ္ ့မယ္ ထင္ေနတတ္ၾကတယ္ ၊

တေန ့ေန ့ ေတြ ့ႏွုိးႏွုိးနဲ ့
ခုေတြ ့ဆံုျပီး ေန သူမ်ားလည္း
ဒီခံစားခ်က္က လြန္ေျမာက္ မသြား
အမွန္တကယ္ တနင္ ့နင္ ့ ခံစားေနတတ္ၾကတယ္
ဆံုးပဲ မဆံုးႏွိင္ဘူး
ဘ၀တေလွ်ာက္လံုး မေသမခ်င္း
ဒီခံစားခ်က္ ျပီးမသြားဘူး ၊

ဘယ္သူမွန္း မသိ ဘယ္မွာလဲ မသိ
တကယ္စင္စစ္
ဘယ္သူလဲ ေတြ ့မွမဟုတ္
ေတြ ့ျပီးလဲ ထပ္ ျပီးေမွ်ာ္ေနအံုး မွာပါပဲ ၊

ဒါဟာ သံသရာမွာ
က်င္လည္ခဲ ့ေသာ ဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာ
ေတြ ့ဆံု ခဲ ့ရသူေပါင္း အနႏ ၱ
ခ်စ္ခဲ ့ ရသူေပါင္း အနႏ ၱ
ခင္မင္ခဲ ့ ရသူေပါင္း အနႏ ၱ
သိကၽြမ္းခဲ ့ရသူေပါင္း အနႏ ၱ
မုန္းသီးခဲ ့ ရသူေပါင္း အနႏ ၱ
ရန္သူ ေပါင္း အနႏ ၱ
ေကြ ့ကြင္း ခြဲခြါခဲ ့ ရသူေပါင္း အနႏ ၱ . . .

သူတို ့ သူတို ့ အား
ျပန္ျပီး လြမ္းဆြတ္ေန
အမွတ္ရေန သတိရေန တဲ ့
သံသရာ တေလွ်ာက္လံုး က စိတ္အစဥ္
သက္သက္ ပါ ။ ။

တေယာက္တည္း

"အိမ္ယာတည္ေထာင္ေသာ လူ ့ေဘာင္၌ ေနသူမ်ားကို လည္းေကာင္း
တခ်ဳိ ့ေသာ ရေသ ့ ရဟန္းမ်ား ကိုလည္းေကာင္း
ေက်နပ္ေအာင္ခ်ီးျမင္ ့ရန္ မလြယ္ကူေပ၊

ထိုေၾကာင္ ့ သူတပါး သားသမီးမ်ား၌ အေပၚ
ေၾကာင္ ့ၾက ဗ်ာပါရ စိုက္ထုတ္ျခင္း မျပဳပဲ
ၾကံခ်ိဳ ကဲ ့သို ့ တေယာက္တည္း လြတ္လပ္စြာ ေနႏွိင္ေအာင္
က်င္ ့ၾကံ အားထုတ္သင္ ့ ေပသတည္း။"

(ပဋကတ္ အႏွစ္ခ်ဳပ္ သုတၱနိပါတ္ ၃၄။၃၅)